صالحی‌پور, شهزاد. (1392). چالش‌های فراموش‌شده و دلالت‌های آن برای آموزش عالی هنر در نقاشی ایرانی. تاریخ نگری و تاریخ نگاری, 23(12), 77-99. doi: 10.22051/hph.2014.885
شهزاد صالحی‌پور. "چالش‌های فراموش‌شده و دلالت‌های آن برای آموزش عالی هنر در نقاشی ایرانی". تاریخ نگری و تاریخ نگاری, 23, 12, 1392, 77-99. doi: 10.22051/hph.2014.885
صالحی‌پور, شهزاد. (1392). 'چالش‌های فراموش‌شده و دلالت‌های آن برای آموزش عالی هنر در نقاشی ایرانی', تاریخ نگری و تاریخ نگاری, 23(12), pp. 77-99. doi: 10.22051/hph.2014.885
صالحی‌پور, شهزاد. چالش‌های فراموش‌شده و دلالت‌های آن برای آموزش عالی هنر در نقاشی ایرانی. تاریخ نگری و تاریخ نگاری, 1392; 23(12): 77-99. doi: 10.22051/hph.2014.885
چالش‌های فراموش‌شده و دلالت‌های آن برای آموزش عالی هنر در نقاشی ایرانی
مدرس هنرهای زیبای ایرانی، عضو هیئت علمی دانشکده‌ی هنر الزهراء(س)
چکیده
هنر ایرانی از متن تحولات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی برآمده است. این مطلب خود رابطه‌ای مستقیم را با فرضیه‌ای کلی‌تر که به مسئله‌ی هویت فرهنگی و چگونگی اقتباس یا انطباق ایده‌های نو می‌پردازد، مطرح می‌کند. ایران به‌عنوان کشوری با فرهنگی کهن و سنت‌های غنی، همواره شاهد مواجهه‌های فرهنگی متفاوت بوده و از آن‌ها متاثر شده است؛ اما هم‌زمان نیز قادر به تبادل فرهنگی و حتی ایجاد تأثیر متقابل بر فرهنگ‌های مهاجم و محصولات آن بوده است. امروزه، اندیشمندان و مصلحان اجتماعی به تکثر فرهنگی برپایه‌ی حفظ فرهنگ‌های بومی تمایل دارند. پست‌مدرنیسم سرنوشت محتوم بشریت است و ما نیز اکنون در سرنوشت خود با دنیای غرب شریک هستیم و ناچاریم در پرتو آن به آینده‌ی خود بیندیشیم. هم اکنون نیز، در رویارویی با معضلات گسترده‌ی فرهنگ غرب و تمایل سیطره‌جویانه‌ی آن، با وضعیت پیچیده‌ای روبه‌روییم و با سهل‌انگاری، فرصت‌های بسیاری را برای بررسی تمام جنبه‌های آن از دست داده‌ایم. نقاشی ایرانی به‌مثابه‌ی میراث فرهنگی، سرمایه‌ی نمادین و معنوی ماست که باید آن را در جایگاه خاصش به‌عنوان میراث معنوی و تجربه‌ای تاریخی پاس‌داری کنیم و با بررسی امکانات و ایجاد شرایط انتقال آن به آیندگان بکوشیم. در این مقاله، با هدف بررسی موقعیت نقاشی ایرانی، به طرح آخرین نظریه‌ها درباره‌ی سنت، مدرنیسم و پست‌مدرنیسم می‌پردازیم و با توجه به تحولات سریع هنری در غرب، به‌نظر می‌رسد برای درک آن‌ها، بررسی تحولات اندیشه به‌عنوان متن تاریخی این تحولات، راه‌گشا باشد. روش و رویکرد این مطالعه، تحلیلی و شیوه‌ی گردآوری داده‌ها اسنادی است. یافته‌های کیفی نشان می‌دهند همچنان‌که مدرنیته به مفهوم گسست از سنت نیست، اقتباس از سنت و فهم نوزایش‌های آن ممکن و ضروری است. باید درصدد پاسخ‌های ممکن برای این پرسش اساسی بود که چگونه می‌توان اندیشه و فرهنگ هنر سنتی را در تلاقی با اندیشه و فرهنگ هنر جهانی، از نو آفرید و گفتمان تازه‌ای خلق کرد و درنهایت، آموزش عالی هنر برای نیل به آگاهی فرهنگی جامع از مبانی فکری هنر سنتی و مدرن برنامه‌ریزی کند.
The Unseen Problems and the Necessity for Designing a Suitable Policy for art Education in Persian Painting
نویسندگان [English]
Shahzad Salehipour
Teacher of Iranian Aesthetics, Assistant Professor, Arts School, Alzahra University
چکیده [English]
Iranian Arts emerged out of social, political and cultural changes. This is something which linked directly with more general assumption talking about cultural identity and about adjusting new ideas. Iran, as an ancient country with an old culture and rich traditions, has been facing many cultural challenges which had impact on this country, however; it was also able to exchange culturally and even affect attacking culture and its products simultaneously. Today scholars and social authorities have tendency to proliferate culture on basis of aboriginal cultures. Other believe that postmode-rnnnism is final destiny of human being and we are now shared our destiny with western world making us look at our future through the light of postmodernism. Presently we have come across a complicated situation dealing with dilemma of western culture and its tendency for domination others. Our Negligence caused us to miss many opportunities for looking at all its aspects. Iranian painting, as cultural heritage, is our symbolic and spiritual repertoire which should be protected as spiritual heritage and histor-ical experiment and we should transfer it to the next generations. This study attempts to look at the situation of Iranian painting and propounds the last theories on tradition, modernism and postmodern-nism. In regard to rapid artistic changes in west the study of thought changes as historical background2 of these changes seems useful. The methodology of this study is analytical and procedure of data collection is documental. The qualitative findings prove that modernity does not mean rupture from tradition. It is necessary to borrow from tradition and to understand its new concepts. We should make ourselves ready to answer this question that how it is possible to recreate traditional arts thought and culture combining with world arts and make a new discourse, and eventually Arts Higher Education should be planned so that it would lead to cultural awareness in regard to roots of modern and traditional arts.
کلیدواژه‌ها [English]
Iranian Painting, Tradition, Modernism, Postmodernism, Arts Higher Education, Rrupture, Connection
ابتدای صفحه