نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی قزوین

2 دانشجوی دکتری تاریخ ایران بعد‌از اسلام، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی قزوین

چکیده

حمدالله مستوفی قزوینی از مورخان و رجال دیوانی عصر ایلخانان بوده که با اثرپذیری از پیشینیان و نیز تأثر از روزگار خود، به نگارش آثاری در حوزه‌های تاریخ، شعر و جغرافیا روی آورده است. بینش مستوفی، ترکیبی از عقل­گرایی و مشیت­باوری، و روش او نیز متأثر از معرفت­شناسی­اش به تاریخ، آمیزه­ای از شیوۀ انتقادی و روایی با ساده­نویسی و تکیه بر استناد‌هاست. در پژوهش حاضر، فرض بر آن است که مستوفی به­عنوان مسلمانی متدین بر‌خلاف بسیاری از مورخان معاصر و قبل‌از خودش، ضمن اثرپذیری از نگاه سنتی، مؤلفه­های نقد و سنجش روایات و نگاه منطقی را در آثار خود منعکس کرده است. هدف از مقالۀ پیشِ‌روی، آن است که با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، رابطۀ میان بینش مستوفی با سبک تاریخ‌نگاری و تاریخ‌نگری او روشن و به این پرسش، پاسخ داده شود که بینش تاریخی مستوفی بر تاریخ‌نگاری او چه اثری گذاشته است. یافته­های پژوهش نشان می­دهند نظام فکری این مورخ دیوانی، مبتنی‌بر دو رویکرد روایی و انتقادی، و نگاه مشیت­باورانه بوده و او ضمن سلطنت‌گرایی و دفاع از ایلخانان ایرانی، اطلاعات فراوانی را دربارۀ اوضاع نابسامان سیاسی، مذهبی، اجتماعی و اقتصادی ایران در دوران مغولان و ایلخانان ثبت کرده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Insights and methods in the history and historicizing of Hamdollah Mustawfi Qhazvini

نویسندگان [English]

  • Zekrollah Mohammadi 1
  • Masoud Adinehvand 2

1 Associated Professor, Department of History, Imam Khomeini International University of Qazvin

2 P.H.D Candidate in History, Imam Khomeini International University of Qazvin

چکیده [English]

Hamdollah Mustawfi Qazvini was one of the historians and scholars of Ilkhanids period who, under the influence of his predecessors and influenced by his time, embarked on writing books on history, poetry, and geography. Mustawfi's insight was a combination of rationalism and fatalism and his method, also influenced by his knowledge of history, is a blend of critical method and narrative relying on simple rhetoric and citations. It is assumed that Mustawfi as a pious Muslim unlike many of his contemporary historians and predecessors, while influenced by the traditional viewpoint, has reflected indices of criticism and logical look in his works. The aim of this research is to, based on a descriptive-analytical method, shed light on the relation between his insight and attitude on the methodology of historiography and attitude toward history and tries to respond to the question that how has Mustawfi's attitude and insight influenced his historiography? Data of the article show that this historian's system of thought and ideas had been based on the two narrational and critical approaches and his fatalistic views. While being pro-monarchy and defending Iranian Ilkhanids, he has recorded a lot of information from the chaotic political, religious, social and economical situation of Iran during Mongols and Ilkhanidsperiod.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hamdollah Mustawfi
  • Ilkhanids
  • Historiography
  • Historicizing
  • Rationalism
  • Providence
- آرام، محمدباقر (1386). اندیشۀ تاریخ‌نگاری در عصر صفوی. تهران: امیرکبیر.
- آقاجری، هاشم و احمد فضلی (1388). «بازیابی مفهوم ایران‌زمین در آرا و آثار حمدالله مستوفی». تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری. دورۀ 13. ش1. صص1-28.
- آئینه­وند، صادق (1377). علم تاریخ در گسترۀ تمدن اسلامی. ج1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- ابن­بلخی (1358). فارسنامه. تصحیح گای لسترنج و رینولد نیکلسون. تهران: اساطیر.
- اشپولر، برتولد (1388). تاریخ‌نگاری در ایران. ترجمۀ یعقوب آژند. تهران: گستره.
- اشراقی، احسان (1386). «احوال و آثار مستوفی». مجموعه مقالات بزرگ‌داشت حمدالله مستوفی. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تاکستان. صص364-369.
- اقبال، عباس (1384). تاریخ مغول از چنگیز تا تیموری. تهران: امیرکبیر.
- براون، ادوارد (1339). تاریخ‌ادبیات ایران: از سعدی تا جامی. ج3. ترجمۀ علی­اصغر حکمت. تهران: ابن‌سینا.
- برگل، یو. ا. (1362). ادبیات فارسی بر‌مبنای تألیف آمبروز استوری. ج2. ترجمۀ یحیی پورآرین، سیروس ایزدی و کریم کشاورز. تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
- جوینی، علاءالدین عطاءالملک (1370). تاریخ جهان‌گشا. ج1. به‌سعی جلال­الدین طهرانی. تهران: مطبعۀ مجلس.
- ---------------------- (1370). تاریخ جهان‌گشا. ج1. به‌اهتمام علامه محمد قزوینی. تهران: ارغوان.
- حسن­زاده، اسماعیل (1380). «اندیشۀ مشیت الهی در تاریخ‌نگاری اسلامی». تاریخ اسلام. س2. ش5. صص133-166.
- حمیدی، جعفر (1372). تاریخ و تاریخ‌نگاران. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
- رابینسون، چیس. اف. (1389). تاریخ‌نگاری اسلامی. ترجمۀ مصطفی سبحانی. تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام.
- راشکی­علی­آبادی، جواد و جواد عباسی (1393). «همایون­نامه: تاریخ منظوم زجاجی». جستارهای ادبی. س5. ش187. صص39-58.
- رجب­زاده، هاشم (1353). آیین کشورداری در عهد خواجه رشیدالدین فضل­الله. تهران: توس.
- روزنتال، فرانتس (1365). تاریخ تاریخ‌نگاری در اسلام. ج1. ترجمۀ اسدالله آزاد. مشهد: آستان قدس رضوی.
- ----------- (1963). علم التاریخ عند المسلمین. ترجمۀ علی صالح احمد. بغداد: مکتب المثنی.
- ریپکا، یان (1389). «علوم دقیقه در ایران عهد سلجوقی و مغول». در: جی. آ. بویل. تاریخ ایران کمبریج. ج5. ترجمۀ حسن انوشه. تهران: امیرکبیر.
- ساروخانی، باقر (1375). روش­های تحقیق در علوم اجتماعی. ج1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- سودآور، ابوالعلا (1374). «شاهنامه و ظفرنامه مستوفی». ایران‌شناسی، س7. ش4. صص 61-752.
 
- شکوری، ابوالفضل (1380). درآمدی بر تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری مسلمانان. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
- طباطبایی، سید جواد (1382). دیباچه­ای بر نظریۀ انحطاط ایران. تهران: اختران.
- فردوسی، ابوالقاسم (1361). شاهنامه. ج1. به‌کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: علمی.
- مرتضوی، منوچهر (1358). مسائل عصر ایلخانان. تهران: تاریخ و فرهنگ ایران.
- مستوفی قزوینی، حمدالله (1362الف). تاریخ گزیده. به‌اهتمام عبدالحسین نوایی. تهران: امیرکبیر.
- ----------------- (1362ب). نزهة‌القلوب. به‌تصحیح گای لسترنج. تهران: دنیای کتاب.
- ----------------- (1377). ظفرنامه به‌انضمام شاهنامه. ج1. نصرالله پورجوادی و نصرت­الله رستگار. تهران: نشر دانشگاهی.
- ----------------- (1380الف). ظفرنامه. ج1. با مقدمه و تصحیح مهدی مداینی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- ----------------- (1380ب). ظفرنامه. ج2. با مقدمه و توضیح پروین باقری اهرنجانی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- ----------------- (1388الف). ظفرنامه. ج10. با مقدمه و تصحیح منصوره شریف­زاده، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- ----------------- (1388ب). نزهة‌القلوب. تصحیح محمد دبیرسیاقی. قزوین: حدیث امروز.
- ----------------- (1389). ظفرنامه. ج7. با مقدمه و تصحیح فاطمه علاقه. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- مفتخری، حسین (1378). «پارادایم­های روش‌شناختی مؤثر بر پژوهش­های تاریخی». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا. س12. ش122. صص4-13.
- ----------- (1390). مبانی علم تاریخ. تهران: سمت.
- میثمی، جولی اسکات (1391). تاریخ‌نگاری فارسی. ترجمۀ محمد دهقانی. تهران: ماهی.
- همدانی، خواجه رشیدالدین فضل­الله (1392). جامع‌التواریخ. ج1. به‌تصحیح محمد روشن. تهران: میراث مکتوب.
 
- Melville, C. (1998). Hamd-Allah Mustawfi’s Zafarnamah and the Historiography of the Late Ilkhanid Period. Iran and Iranian Studies: Essays in Honor of Iraj Afshar. PP1-12.
- Wing, Patrick (2008). The Jalayierids and Dynastic Formation in tke Mongol Ilkhanate. Vol1. PH.D. Desertation. Department on Near-Eastern Languages and Civilization. The University of Chicago, Illiois.