- ابن‌اثیر، عزالدین علیبنمحمد (1368). تاریخ کامل: تاریخ بزرگ اسلام و ایران. ترجمۀ ابوالقاسم حالت، علی هاشمی و عباس خلیلی. تهران: مؤسسه مطبوعات علمی.
- ابن خلکان، شمس‌الدین (1381). وفیات الاعیان (ترجمه فارسی منظر الانسان). مترجم احمدبن محمدالسنجری. تصحیح و تعلیق فاطمه مدّرسی. ارومیه: دانشگاه ارومیه.
- ابنعماد حنبلی، ابی‌فلاح (بیتا). شذرات الذهب فی الاخبار من ذهب. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
- ابیبکر، قطبی اهری (1389). تواریخ شیخ اویس. بهکوشش ایرج افشار. تبریز: ستوده.
- اشپولر، برتولد (1373). تاریخ ایران در قرون نخستین اسلامی. ترجمۀ جواد فلاطوری. تهران: شرکت انتشارات علمی وفرهنگی
- بارتولد، و (1366). ترکستان‌نامه. ترجمۀ کریم کشاورز. تهران: مؤسسۀ انتشارات آگاه.
- جوزجانی، منهاج سراج (1363). طبقات ناصری. به تصحیح و مقابلۀ عبدالحی حبیبی. تهران: دنیای کتاب.
- جوینی، عطاملک (1367). جهانگشای جوینی. بهتصحیح و مقدمۀ محمد قزوینی. تهران: بامداد، ارغوان.
-حائری، عبدالهادی (1368). ایران و جهان اسلام. مشهد: آستان قدس رضوی.
- حسنزاده، اسماعیل (1380). «اندیشۀ مشیت الهی در تاریخنگاری اسلامی». «مطالعۀ موردی جهانگشای جوینی». فصلنامۀ تاریخ اسلام. س2. ش 1. صص133-166.
- خسروبیگی، هوشنگ (1387). «شناخت و ارزیابی توصیفی منابع و مآخذ تاریخ دورۀ خوارزمشاهیان». کتاب ماه. تاریخ و جغرافیا. مردادماه.
- رشید‌الدین فضل ا... (1374). جامع‌التواریخ. بهکوشش بهمن کریمی. تهران: اقبال.
- روزنتال، فرانتس (1366). تاریخ تاریخنگاری در اسلام. ج 2. ترجمۀ اسدا... آزاد. مشهد: آستان قدس رضوی.
- سالاری شادی، علی (1391). «تأثیرپذیری ابن خلدون از ابن‌اثیر». مطالعات تاریخ فرهنگی. فصلنامۀ علمی-پژوهشی انجمن ایرانی تاریخ. س3. ش 11.
- شبانکارهای، علیبنمحمد ( 1381). مجمع الانساب. بهتصحیح میرهاشم محدث. تهران: امیرکبیر.
- لین ، جورج (1390). ایران در اوایل عصر ایلخانان. ترجمۀ سیدابوالفضل رضوی. تهران: امیرکبیر.
- مستوفی، حمدالله (1381). تاریخ گزیده. بهتصحیح عبدالحسین نوایی. تهران: امیرکبیر.
- منشی کرمانی، ناصرالدین (1364). نسائم الاسحارمن لطائم الاخیار در تاریخ وزراء. بهتصحیح و مقدمه و تعلیق میر جلالالدین حسینی ارموی (محدث). تهران: اطلاعات.
- میرخواند، محمدبن خاوندشاه (1380). روضه‌الصفا. بهتصحیح و تحشیۀ جمشید کیانفر. تهران: اساطیر
- نسوی، شهاب‌الدین محمد (1365). سیرت جلالالدین منکبرنی. بهتصحیح مجتبی مینوی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
)