Document Type : Scientific-Research

Authors

Associated Professor, Department of History of Islamic Iran, University of Isfahan

Abstract

The safavids historiography is based on epistemological elements which arose from the cultural condition of that period and so developed. The dominant thought in the work of the historians of this period is the theological thought or philosophical theology which arose from Shi’a and this thought theoretically justified the Safavids foundation in Iran.
Munajjim yazdi family efforts in their books, Tarikhe Abbasi, Zubdat al Tawarikh and Abbasnamehe, justified the Safavids Empire. They utilized astronomy and Kalami elements -i.e. appreciation, messianism, hermeneutics and transcrition (coping) from the political thought of pre-Islamic Iran –in order to draw history and to justify the Safavids empire in that framework.

Keywords

ـ آرام، محمدباقر (1386). اندیشه تاریخ‌نگاری عصر صفوی. تهران: امیرکبیر.
ـ آقاجری، هاشم، غلامحسین زرگری‌نژاد و عطاءالله حسنی (1380). تأملاتی در علم تاریخ و تاریخ‌نگاری اسلامی. تهران: انتشارات نقش جهان.
ـ اتکینسون. آ، اف و دیگران (1379). فلسفه تاریخ، روش‌شناسی و تاریخ‌نگاری. ترجمه و تدوین حسینعلی نوذری. تهران: انتشارات طرح نو.
 ـ ادواردز، پل (1375). فلسفه تاریخ. ترجمه بهزاد سالکی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـ اشپولر و دیگران (1380). تاریخ‌نگاری در ایران. ترجمه یعقوب آژند. تهران: گستره.
ـ بیات، عزیزالله (1391). شناسایی منابع و مآخذ تاریخ ایران. تهران: امیرکبیر.
ـ تاج‌بخش، احمد (1376). تاریخ و تاریخ‌نگاری. شیراز: نوید شیراز.
 ـ تاریخ ملاکمال نسخه خطی شماره 65080 کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران.
ـ تاریخ‌نگاری در ایران. به سرپرستی پی. ترجکسن (1390). ترجمه یعقوب آژند. تهران: جامی. چ 4.
ـ تحفة‌المنجّمین من انیس المنجّمین. نسخه خطی شماره 6267، کتابخانه ملی ملک ص 298. (ف ملک، 299: 9)
ـ تحفة‌المنجّمین. نسخه خطی شماره 6267، کتابخانه ملی ملک، ص 297
ـ توین‌بی، آرنولد (1336). نظری به تاریخ. ترجمه سهیل آذری. تهران: انتشارات نورجهان.
ـ ثواقب، جهانبخش (1380). تاریخ‌نگاری عصر صفویه و شناخت منابع و مآخذ. شیراز: نوید شیراز.
ـ جلال‌الدین ثانی: تاریخ عباسی. 4204. کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران: ص 26 (ف دانشگاه، 13: 3181.
ـ چایلد، گوردون (1350). تاریخ. ترجمه سعید حمیدیان. تهران: امیرکبیر.
ـ حمیدی، جعفر (1372). تاریخ‌نگاران. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
ـ ریپکا، یان و دیگران (1370). تاریخ ادبیات ایران. ترجمه کیخسرو کشاورز. تهران: انتشارات گوتمبرگ و جاویدان خرد.
ـ زبدةالتواریخ نسخه خطی شماره 3920 کتابخانه ملک ص 35
ـ سیوری، راجر (1391). ایران عصر صفوی. ترجمه کامبیز عزیزی. تهران: نشر مرکز. چاپ بیستم.
ـ ــــــــــ (1380). در باب صفویان. ترجمه رمضانعلی روح‌اللهی. تهران: نشر مرکز.
ـ شاردن، ژان (1338). سفرنامه. ترجمه محمد عباسی. تهران: امیرکبیر. ج 5
ـ شاملو، ولی قلی بن داوود قلی (1371). قصص الخاقانی. تصحیح سید حسن سادات ناصری. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
ـ صفا، ذبیح‌الله (1383). تاریخ ادبیات در ایران. جلد 4. تهران: فردوس ـ چاپ یازدهم.
ـ طباطبایی، سید جواد (1382). درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران. تهران: انتشارات کویر. چاپ ششم.
ـ طهرانی، آغا بزرگ(1357). الذریعه الی تصانیف الشیعه. محمد محسن نزیل سامرا. نجف: مطبعۀ الغری، الجزء الثالث،  هـ، صص 3 ـ 472.
ـ فلسفی، نصرالله (1371). زندگانی شاه عباس اول. تهران: انتشارات علمی. چاپ پنجم.
ـ فهرست کتب خطی کتابخانه آستان قدس رضوی. انتشارات کتابخانه آستان قدس رضوی. شهریور 1361. ج نهم.
ـ کوئیچی هاندا (1352). خلاصةالتواریخ و زبدةالتواریخ، فرهنگ ایران زمین، ج 19،
ـ کوئین، شعله. (1392). «تاریخ‌نگاری در دوره صفویه»، ترجمه خسرو خواجه‌نوری، نشریه پیام بهارستان، د 2، س6، ش 21، پاییز.
ـ ملا جلال ثانی، تاریخ عباسی نسخه خطی شماره 4204 کتابخانه دانشگاه تهران.
ـ ملا کمال منجّم، (1334). تاریخ صفویان [خلاصةالتواریخ، تاریخ ملا کمال] به تصحیح ابراهیم دهگان. اراک.
ـ ملکم، سرجان (1323 ق). تاریخ ایران. ترجمه محمد اصفهانی. بی‌جا. چاپ سنگی، 2 ج در یک ج.
ـ منزوی، احمد (بی‌تا). فهرست نسخه‌های خطی فارسی. ج 6. تهران: مؤسسه فرهنگی منطقه‌ای.
ـ ناجی، محمدرضا و دیگران(1390). تاریخ و تاریخ‌نگاری. تهران: نشر کتاب مرجع.  چ دوم
ـ نوزاد، فریدون (1373). نامه‌های خان احمد خان گیلانی. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار.
ـ ملا کمال منجّم، زبدةالتواریخ. نسخه خطی شماره 1413. کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
ـ نیومن(1380). نجوم و علوم وابسته صفویان. یعقوب آژند. تهران: مولی، ج اول.