Document Type : Scientific-Research

Author

PHD candidate History of Islamic Iran,Ferdowsi University of Masshad

Abstract

Abstract
Among historiography fields, it is Iran's artistic historiography which has not been seriously scrutinized so far. One of the topics that was considered by the rulers at the Timurid era was the attention to the class of artists, as this trend was pursued with supportive policies at the era of Sultan Husayn Bayqara (911-875) and other courtiers due to their artistic nature and interest in the arts, in particular the musicians this was and largely reflected in the history of this period. The purpose of this research is to investigate through descriptive-analytical method and historical-artistic approach what is the position and the content  of Badaye al vaqaye from Zayn al-Din Vasefi (961-890) in Iran's artistic historiography and exclusively in the process of study the musicians of the Bayqara era in grand Khorasan and what information have it?  The findings suggest that this work, far from the political-court views of other historigraphies of this period, is a reflection of the life of various classes of musicians in the  society, as Vasefi referred exclusive points of musicians of the period which have not been mentioned in other chronicles. From this perspective, an analytical review of reports of Badaye al vaqaye, as well as adaptation with other historrigraphies of this period, on the one hand, provides new information on the music life of Sultan Hussein's period, and on the other hand, reviews previous studies in the field of music of Bayqara era based on historical contexts.

Keywords

  1. ـ آژند، یعقوب (1377). «تاریخ‌نگاری هنر ایران»، هنرهای زیبا. ش5-4 (زمستان و بهار): 21-16.

    ـ ابن­عربشاه، احمد بن محمود (1356). زندگانی شگفت­آور تیمور. ترجمۀ محمدعلی نجاتی. تهران: بنگاه ترجمۀ و نشر کتاب.

    ـ استنفورد، مایکل (1386). درآمدی بر تاریخ­پژوهی. ترجمه مسعود صادقی. تهران: دانشگاه امام­ صادق­(ع).

    ـ اسفزاری، معین­الدین­محمد (1339). روضات‌الجنات فی ­اوصاف مدینه هرات. ­تصحیح سید محمدکاظم امام. تهران: دانشگاه­ تهران.

    ـ اسعدی، هومان (1380). «حیات موسیقایی در دوران تیموریان: از سمرقند تا هرات». ماهور. ش14 (زمستان): 25- 52.

    ـ بقایی­بخارایی (1393). تذکره مجمع­الفضلا. تهران: منشور سمیر.

    ـ بلدروف، الکساندر (1989م). زاین‌الدین واصفی. تاجیکستان. آدیب.

    ـ ـــــــــ (1324). «بدایع­الوقایع یا تذکره زین­الدین واصفی». ترجمه صدیق طرزی. آریانا. ش34 (آبان): 41-34.

    ـ ـــــــــ (1324). «واصفی شاعر هراتی و بدایع­الوقایع»، ترجمه میرغلام حامد، آریانا. ش32 (شهریور): 14-10.

    ـ تایور، فیلیکس (1368). «تاریخ‌نگاری دوره تیموریان». ترجمه وهاب ولی. تحقیقات تاریخی. ش2 (پاییز): 304-279.

    ـ جعفری، جعفر بن محمد (1393). تواریخ ملوک و انبیا مشهور بهتاریخ جعفری و تاریخ کبیر. به­اهتمام نادر مطلبی کاشانی. قم: مورخ.

    ـ حافظ­ابرو، عبدالله بن لطف­الله (1380). زبدةالتواریخ. ج2، 3. تصحیح سیدکمال حاج­سیدجوادی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

    ـ حسینی­تربتی، ابوطالب (1342). تزوکات تیموری. ترجمۀ میجر ویلیام دیوی. تهران: اسدی.

    ـ حدادی، نصرت­الله (1376). فرهنگ­نامه موسیقی ایران. تهران: توتیا.

    ـ خوافی، احمدبن­جعفر (1386). مجمل­فصیحی، ج3. تصحیح سیدمحسن ناجی­نصرآبادی. تهران: اساطیر.

    ـ خواندمیر، غیاث­الدین­بن­همام­الدین (1372). مآثرالملوک به­ضمیمة خاتمۀ خلاصةالاخبار و قانون همایونی. تصحیح میرهاشم محدث. تهران: رسا.

    ـ خواندمیر، غیاث­الدین­بن­همام­الدین (1380). حبیب­السیر فی اخبار افراد بشر. ج3، 4. زیر نظر محمود دبیرسیاقی. تهران: خیام.

    ـ دوغلات، حیدر میرزا (1383). تاریخ رشیدی. تصحیح عباس­قلی غفاری­فرد. تهران: میراث­مکتوب.

    ـ رویمر، هانس­روبرت (1380). ایران در راه عصر جدید. ترجمه آذر آهنچی. تهران: دانشگاه­ تهران.

    ـ ساسان­پور، شهرزاد (1392). «منابع تاریخ‌نگاری ایران در دوران تیموریان». پژوهشنامه تاریخ. ش30 (بهار): 129-101.

    ـ سمایی­دستجردی، معصومه و دیگران (1395الف). «بررسی جایگاه اجتماعی هنرمندان و صنعتگران در دورۀ تیموریان». تاریخ اسلام و ایران. ش29 (بهار): 106-81.

    ـ  ــــــــــــــــ (1395ب). «تبیین موقعیت ناهمگون هنرمندان و صنعت­گران در جامعۀ عصر تیموریان». پژوهش­های تاریخ ایران و اسلام. ش18 (بهار و تابستان): 134-111.

    ـ سمرقندی، عبدالرزاق (1383). مطلع­السعدین و مجمع­البحرین. ج1، 2. به­اهتمام عبدالحسین نوایی. تهران: منوچهری.

    ـ سمرقندی، دولتشاه (1382). تذکرة­الشعرا. تصحیح ادوارد براون. تهران: اساطیر.

    ـ صفوی، سام­میرزا (1371). تذکره تحفه سامی. تصحیح رکن­الدین همایون فرخ. تهران: شرکت سهامی چاپ و انتشارات کتب ایران.

    ـ عمید، حسن (1381). فرهنگ فارسی عمید. تهران: امیرکبیر.

    ـ گازرگاهی، کمال­الدین حسین (1375). مجالس­العشاق. به­کوشش غلامرضا طباطبایی مجد. تهران: زرین.

    ـ گلیجانی­مقدم، نسرین (1386). تاریخ­شناسی معماری ایران. تهران: دانشگاه­تهران.

    ـ لعل­شاطری، مصطفی (1393). «جایگاه موسیقی نزد اقطاب نقشبندیه (مطالعۀ موردی عبدالرحمان جامی)»، پژوهشنامۀ تاریخ تمدن. ش47 (بهار و تابستان): 123-95.

    ـ لعل­شاطری، مصطفی (1395). «هنر خراسان در دورۀ سلطان ­حسین بایقرا (875-911ق) (با تکیه بر موسیقی و نگارگری)». مطالعات فرهنگی ـ اجتماعی خراسان. ش39 (بهار): 120-91.

    ـ محشون، حسن (1388). تاریخ موسیقی ایران. تهران: نشر نو.

    ـ مجیری، محمدعلی (1387). نقد و بررسی شیوه تاریخ‌نگاری و رویکردهای موضوعی مورخان برجسته عصر تیموری، (پایانامه کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی. اصفهان: دانشگاه اصفهان.

    ـ مراغی، عبدالقادر (1366). جامع­الالحان. به­اهتمام تقی بینش. تهران: مؤسسۀ مطالعات­ و تحقیقات فرهنگی.

    ـ  ـــــــــ (1370). شرح­ ادوار، به­اهتمام تقی بینش. تهران: نشر دانشگاهی.

    ـ میرخواند، محمدبن­خاوندشاه (1380). ­روضة­الصفا، تصحیح جمشید کیانفر، ج11-9. تهران: اساطیر.

    ـ نثاری­بخاری، حسن (1377). مذکر احباب. تصحیح نجیب مایل­هروی. تهران: مرکز.

    ـ نطنزی، معین­الدین (1383). منتخب­التواریخ. تصحیح ژان اوبن. تهران: اساطیر.

    ـ نوایی، امیرعلیشیر (1323). تذکره مجالس­النفایس. به­کوشش علی­اصغر حکمت. تهران: بانک ملی ایران.

    ـ نیکجو، سوسن (1378). تاریخ‌نگاری دوره تیموری (912-771ق)(پایانامه کارشناسی ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی). مشهد: دانشگاه آزاد اسلامی.

    ـ واصفى‏، زین­الدین­محمود (1349). بدایع­الوقایع. با مقدمه الکساندر بلدروف. ج2،1. تهران: بنیاد فرهنگ‏.

    ـ وودز، جان (1380). «تاریخ‌نگاری دوره تیموری». ترجمه یعقوب آژند. تاریخ‌نگاری در ایران. تهران: گستره. صص 152-115.

    ـ یزدی، غیاث­الدین­علی (1379). سعادت­نامه. به­کوشش ایرج افشار. تهران: میراث­ مکتوب.

    ـ یزدی، شرف‌الدین­علی (1387). ظفرنامه. تصحیح عبدالحسین ­نوایی. ج1،2. تهران: مجلس­شورای ­اسلامی.

    1. Di cosmo, Nicola, (2005), Mongols, Turks, and Others, Leiden, Bostsn, 2005.
    2. Fazliglu, Ihsan, (2008), “The Samarqand Mathematical-Astronomical School: A Basis for Ottoman Philosophy and Science”, Journal for the History of Arabic Science, Vol 14, No.1: 3-68.
    3. Golden, Peter, (2011), Central Asia in World History, Oxford, University Press.
    4. Haneda, Masashi, (1997), “Emigration of Iranian Elites to India during the 16-18th centuries”, Cahiers d’Asie central, vol 3-4, No. 4: 129-143.
    5. Hecker, Felicia J (1993), “A Fifteenth-Century Chinese Diplomat in Heart”, Journal of the Royal Asiatic Society, Vol. 3, No. 3: 85-98.
    6. Polyakova, E. A, (1998), “Timur as described by the 15th century court historiographers”, Iranian Studies, vol 21, No. 2: 31-41.
    7. Soucek, Svat, (2000), A History of Inner Asia, United States, Cambridge University Press.
    8. Subtelny, Maria, (2007), Timurid in transitions: Turko-persian politics and acculturation In Medieval Iran, Leiden, Brill.