نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسنده
دانشیار گروه ایران‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه میبد، میبد، ایران
چکیده
هوش مصنوعی یکی از پدیده‌های جدید بشری است که امروزه به دلایل مختلف از آن سخن گفته می‌شود و سرعت گسترش آن به حدی بوده است که پرسش‌ها و نگرانی‌هایی را در بین عموم مردم و پژوهشگران عرصه‌های مختلف دانش ایجاد کرده است. این جستار در وهله‌ی نخست ضمن معرفی مختصر ماهیت هوش مصنوعی و تاریخچه‌ی آن، با استفاده از روش کیفی امکانات، چشم‌انداز، مزایا و معایب استفاده از آن را در ارتباط با مطالعات تاریخی و آموزش تاریخ مورد بررسی قرار داده است. همچنین کوشیده شده گوشه‌ی چشمی به دلنگرانی‌های مورخان انداخته شود و کاستی‌ها و چالش‌های هوش مصنوعی در این زمینه کاویده و پیشنهاداتی برای کم کردن اثرات منفی آن پیش نهاده گردد. سرعت سرسام‌آور فراگیر شدن هوش مصنوعی، راه گزیری برای مورخان در استفاده و رویایی با آن باقی نگذاشته است و با تمهیداتی می‌توان از آن به نفع غنی‌تر ساختن تاریخ‌نگاری بهره برد. در نهایت این نتیجه به دست می‌آید که هوش مصنوعی تا اطلاع ثانوی نمی‌تواند تهدید و جانشینی برای تاریخ‌نگاری انسانی به‌شمار رود، زیرا حقیقت را صرفاً انسان‌ها هستند که می‌فهمند و بازمی‌شناسند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Artificial intelligence and history: The possibilities, scope, advantages, and challenges of applying artificial intelligence in historical studies and history education
نویسنده [English]
- Behzad Karimi
Iranian Studies. Faculty of Humanities. Meybod University. Meybod. Iran
چکیده [English]
Artificial intelligence (AI) is one of the new human phenomena that is being talked about for various reasons today, and the speed of its expansion has been such that it has created questions and concerns among the general public and researchers in various fields of knowledge. In the first place, this essay intends to briefly introduce the nature of artificial intelligence and its history, then using an analytical approach examines AI advantages and disadvantages in relation to the field of history and historiography. The author has tried to determine and define the advantages of working with artificial intelligence in the field of historiography, based on reliable sources and experiences of interacting with different artificial intelligence machines. Also, he has paid attention to the concerns of historians and explored the shortcomings and challenges of artificial intelligence in this field and made suggestions to reduce its negative effects. The author believes that with the rapid spread of artificial intelligence, there is no choice but to use it and dream about it for historians, and with some preparations, it can be used for the richer benefit of historiography. In the end, the conclusion is that artificial intelligence cannot be considered a threat and substitute for human historiography until further notice, because the truth is only understood and recognized by humans.
کلیدواژه‌ها [English]
- Artificial intelligence
- Iranian History
- Historical Studies
- History Education
)