نویسنده

• محسن خلیلی

استادیار علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

هم‌ سرنوشت بودن داستان و تاریخ، معمای غامضی نیست.زیرا اندکی دقت در مفهوم واژه تاریخ می‌تواند چاره‌ساز باشد.بی‌گمان این نکته پذیرفتنی است که جهان تشکیل شده از رویدادهای بسیار است.اما میان رویدادهای معطوف و رویدادهای به شمار نیامده، تفاوت بسیار است.تاریخ به معنای پژوهش درباره رویدادهایی است که در یک دوره زمانی خاص از سوی افراد پژوهشگر به شمار آمده، به چشم دیده شده و در ذهن، مورد عطف توجه قرار گرفته و به کار ساختن سازه‌ای از روایت درباره همان رویدادها آمده‌اند.واقعیت فزون بر تاریخ است و با فاصله‌ای بسیار از حیث عدد و رقم، پیشتاز است.این امر به زایش هویت می‌انجامد.هویت در این معنا یکی از محک‌هایی است که می‌توان با تکیه بر آن، رخداد تاریخی شده را مورد بررسی قرار داد.هنگامی که از هویت به مثابه فرآیند سخن می‌گوییم در حقیقت از استمرار پدیده‌های تاریخی شده‌ای سخن به میان آورده‌ایم که یک فرد، گروه، قوم یا ملت در مقام پاسخ به پرسش‌هایی که از او درباره گذشته‌اش پرسیده‌اند برمی‌آید.نگارنده با واکاری پنج اثر تاریخی در صدد بررسی عنصر فرنگی در گزارش‌های تاریخی روزگار قاجاران برآمده است.

کلیدواژه‌ها

• هویت
• تاریخ‌نگاری
• عنصر فرنگی
• قاجاریه
• کیستی و چیستی ایران

عنوان مقاله [English]

"FARANG" in Qajar Historians` Narration

نویسنده [English]

• Mohsen Khalili

Assistant Professor of political science at Ferdowsi University of Mashhad